កាលពីប្រហែលប្រាំឆ្នាំមុន ខ្ញុំចូលចិត្តមើល wordpress ពីព្រោះកាលនោះមិនសូវជាមានអ្នកលេង Facebook ប៉ុន្មានទេ ហើយមានអ្នកសរសេរអត្ថបទច្រើន ខ្ញុំក៏អានលេងៗទៅ។ គិតៗទៅសប្បាយម៉្យាងដែរ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែល Facebook ចាប់ផ្តើមវាយលុកខ្លាំង អ្នកសរសេរកំណត់ហេតុផ្ទាល់ខ្លួនក៏បានផ្លាស់ទីទៅទីនោះអស់នៅសល់តែអ្នកចាស់ៗប៉ុន្មានអ្នក ហើយគាត់មិនសូវជាសរសេរទៀត។ នឹកភូមិនេះណាស់ សង្ឃឹមថាអ្នកចាស់ទៅ អ្នកថ្មីមក តែមានថ្មីមកពីណា អ្នកចាស់ទៅ អ្នកថ្មីមិនមកទៀត ឥលូវគ្មានកំណត់ហេតុមើលទៀតទេ។ តើមានអ្នកសរសេរថ្មីតែមកពីខ្ញុំមិនដឹង រឺក៏យ៉ាងម៉េច។ ខ្ញុំមិនសូវចូលចិត្ត Facebook ទេរាល់ថ្ងៃនេះ ទោះបីបើករាល់ថ្ងៃហើយអានរាល់ថ្ងៃ តែអ្នកដឹង ខ្ញុំដឹង ថាវាធំពេករហូតដល់មានរឿងរញ៉េរញ៉ៃច្រើន ខ្លះរឿងមិនពិត ខ្លះឈ្លោះគ្នា ឈឺក្បាលណាស់ ទើបត្រលប់មកកន្លែងចាស់នេះ។ ស្ងប់ស្ងាត់បែបនេះក៏ល្អ មិនចាំបាច់ទទួលរងនូវរឿងរ៉ាវដ៏សាំញាំតាប៉ែម៉ង។ ធុញណាស់ គិតបញ្ចេញរឿងរ៉ាវក្នុងចិត្តនៅទីនេះវិញ។ ហើយកាលហ្នឹងខ្ញុំលេង Facebook ដោយសារតែហ្គេមដាំបន្លៃខ្ញុំទេ តែលេងបានតិចគេបិទ server បាត់ តែនៅសល់ភោជនីដ្ឋានមួយទៀត តែមានណា លេងបានយូរតិចគេបិទ server មួយទៀត ស្ញេញ ។ ឈឺចិត្តម៉ង៎។ ពីមុនខ្ញុំចូលចិត្តកុំព្យូទ័រណាស់ បើថ្ងៃមិនរៀនវិញបើកលេងចង់២៤ម៉ោង និយាយមែន។ ហើយខ្ញុំក៏ចេះច្រើនដែរ ពីព្រោះ ពេលខ្ញុំមិនចេះអ្វីមួយ ខ្ញុំមានទំលាប់សួរ Google ដើម្បីរកចម្លើយនៃចម្ងល់របស់ខ្ញុំ។ តែដល់ពេលធំឡើងមិនដឹងម៉េច ក៏ប្តូរចិត្តមិនសូវពូកែខាងហ្នឹងវិញ។ មិនមែនថាខ្ញុំមិនចង់ទេ ខ្ញុំនៅតែចង់ពូកែខាងកុំព្យូទ័រដូចកាលពីតូច ប៉ុន្តែដូចបាត់ដុងម៉េចមិនដឹងទេ។ ទោះខ្ញុំរៀនពីវាទៀតក៏រៀនមិនចូល។ ហឹម បើខ្ញុំពូកែខាងកុំព្យូទ័រដូចកាលពីតូចចឹងប្រហែលឥលូវខ្ញុំនិស្សិតពូកែអាយធីទៅរៀនស្រុកគេបាត់។ តែមានអារម្មណ៍ថាបាត់ខាងហ្នឹង មានដុងខាងភ្លេងវិញ។ ឥលូវចូលចិត្តលេងភ្លេចនិងស្តាប់ភ្លេងខ្លាំង។ ចូលចិត្តលេងហ្គីតាណាស់ ប៉ុន្តែច្រៀងដូចកូនគោអញ្ចឹង។ ខ្ញុំដឹងថាសរសេរយូរៗចាកប្រធាន ប៉ុន្តែដើម្បីអោយភូមិនេះមានសមាជិកត្រលប់មកវិញម្នាក់ទៀតនិងសង្ឃឹមថាមានសមាជិកថ្មីថែមជាច្រើនទៀតដើម្បីអោយខ្ញុំអង្គុយអាន Bullshit របស់ពួកគេដើម្បីចែករំលែកបទពិសោធគ្នាទៅវិញទៅមកនិងកែអផ្សុកខ្លះៗ។